پاسخ : آموزش برنامه نویسی به زبان C

به نام خداوند جان آفرین   حکیم سخن در زبان آفرین

جمله – آنچه مغز و قلب را از آلایش پاک میکند فقط دانش است ; مابقی بی دانشی است

خب رسیدیم به بخش اول کارمون ،‌ در این قسمت میخوایم مثل ۹۹ درصد آموزش های برنامه نویسی یک پیام Hello World تقدیم جامعه کنیم و لذت ببریم

یه آشنایی با زبان C پیدا کنیم

اصولا و به طور کلی برنامه هایی که ما قراره بنویسیم از دو قسمت ساخته میشن :
۱ – رهنمود های پیش پردازنده یا PreProcessor Commnad
۲- تابع اصلی و یا main

تابع اصلی داخل زبانهایی مثل جاوا و سی پلاس پلاس و … هم وجود داره اما به شکل های متفاوت .

 دستور های پیش پردازنده چه دستوراتی هستن ؟
این دستور ها با علامت # آغاز می شود و به پیش پردازنده دستوراتی را ارسال میکنند (اصطلاحات زیاد هستند و در ادامه  اصطلاحات به کار برده شده  رو به طور کامل تعریف میکنم و اطلاعات تکمیلی رو براتون قرار خواهم داد ازین بابت نگران نباشید)

دو مورد از پرکاربرد ترین دستوراتی که از انها بسیار زیاد استفاده خواهیم کرد دستور include , define هست
دستور include کتابخانه هایی که توسط خوده برنامه نویس یا دیگر برنامه نویسان نوشته شده اند رو در اختیار برنامه میزاره

سخت شد ؟ امیدوارم اینطور نباشه اما مطمئن باشید که تا پایان این قسمت اینطوری نیست

خب حالا اصطلاحات جدید رو تعریف کنیم و کاملا باهاشون آشنایی پیدا کنیم و بعد بریم سراغ ادامه ی کار
کتابخانه :‌یه سری فایل هایی باپسوند .h هستند که شامل کد های مفیدی هستند که به ما کمک میکنند برنامه ی بهتر و کارامد تری بنویسیم و لزوما این نیست که حتما خود ما این کتابخانه ها رو نوشته باشیم

پیش پردازنده یا Preprocessor : برنامه ای  هست که ورودی رو دریافت میکنه پردازش میکنه و یک خروجی تحویل ما میده

با اصطلاح سرفایل استاندار د هم آشنا شیم … وقتی که ما از دستور include استفاده کنیم قاعدتا باید ازین طریق کتابخانه هایی به برنامه اضافه میشوند که با این کتابخانه ها اصطلاحا Standard Header File گفته میشود

برای مثال :‌

#include<stdio.h>یک نمونه دستور پیش پردازنده یعنی include و یک سرفایل استاندارد یعنی stdio.h هست

سرفایل های استاندارد دستورات مفیدی رو به اسم شناسه های استاندارد در اختیار ما قرار میدن که بتونیم از اونها استفاده کنیم مثلا سرفایل استاندارد stdio.h دو شناسه استاندارد printf و  scanf رو در اختیار ما میزاره
که printf  برای خروجی و scanf برای دریافت ورودی استفاده میشود

خب این همه حرف زدیم برای چند خط کد ؟
بزارین یه ورودمونو به دنیا خوش آمد بگیم البته به دنیای برنامه نویسی با زبان سی

ادیتورمون رو باز میکنیم من از gedit استفاده میکنم
و کدم رو داخلش مینویسم

#include<stdio.h>

int main(void)
{
printf(“Hello World!n”);

}

وقتی میخوام ذخیرش کنم یه اسم دلخواه مثل project_01.c براش میزارم و با استفاده از کامپایلر gcc به این شکل کامپایلش میکنم
شکل کلی :‌
gcc filename.c یا
gcc filename.c -o نام دلخواه
خب اسم برنامه من project_01.c هست پس به این شکل کامپایلش میکنم
gcc project_01.cبعد از کامپایل اگه دقت کنیم یه فایل به اسم a.out برای ما میسازه که این فایل اجرایی ماست و به این شکل اجرا میشه
./a.outو در نهایت پیام خوش آمدمون رو روی صفحه مشاهده میکنیم
Hello World!
چند نکته ی تکمیلی  :‌
۱ – تابع ما از نوع تهی است یعنی ورودی دریافت نمیکنه در ادامه بیشتر آشنا میشیم
۲ – اگه دقت کنید بعد از کلمه ی World یک ‌n دیده میشه با این نوع کاراکترها کاراکترهای کنترلی میگن و این کاراکتر برای رفتن به سطر بعد هستش n = next Line
۳ – باید توجه داشتیم که دستور پیش پردازنده خارج از تابع اصلی نوشته میشه
۴ – دقت کنیم اکولاد باز و بسته رو بزاریم
۵ – توجه کنیم که ; سمیکولن فراموش نشه چون برنامه ارور خواهد داد

خب بهتره این قسمتو همینجا به پایان برسونم و یه تمرین هم براتون بدم

سوال : حروف اسمتون رو یکی یکی داخل هر سطر به نمایش بزارین

تمرین فراوان کنید
سوالی بود در خدمتم البته در خصوصی و یا تلگرام D: @amir_k_98

موفق و پیروز باشید

بدرود

اوبونتو...